O kadar güzel insanı bu dünyayı onlarsız bıraktıklarında tanıyorum ki, bu da benim büyük ayıbım. Bugün Metin Kurt’u tanıyınca anladım.
Bir de Metin Erksan’da oldu bu yakın zamanda. “Sevmek Zamanı” filmini seyrettim, cidden çok acayip. Özellikle şu sahne çok acayip.
Bi de hayattayken bilmekten acayip mutlu olduğum güzel insanlar var. Misal Müzeyyen Senar. Türkiye’de rakı tüketimin çokluğuna dem vurulur ya hep, bunun baş sorumlularından biri kesinlikle Müzeyyen Senar’dır.
Bi de “Ben yalnızlığı seviyorum yeaa” diyenlere bu aralar kafa göz dalasım var. İstediğin zaman yalnız kalmak güzel eyvallah ama yalnız kalmak istemediğinde bile yalnız kal da ben o zaman görim seni güzel arkadaşım. “Yea bi sürü insan var ama ben aslında yalnızım”. Oldu güzel arkadaşım oldu ben çayı koyuyorum sen hafiften fıtı fıtı fıtı…
Hayyam:
Ey gönül, işte dünya; koş, hepsini gör.
Bahçe yemyeşil cennet; hoş, hepsini gör.
Bugün ölen çiğdemi, sabah görmüştüm;
Çiğ düşmüştü üstüne; boş, hepsini gör.
Aylak Adam‘dan iki alıntıyla bitirelim
Sevgi dedikleri bu iç karışıklığı, bu özlem mi yoksa?
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan bahsetmeyecekti. Biliyordu, anlamazlardı
Murat Birben 